Herkes bilir bu poşetlerin ne lanet bir şey olduğunu.Güzel güzel "Ya Bismillah" der alırsın kitabını gidersin sınıfına şöyle bir incelersin eksik gedik var mı diye.Eksik olmayınca şöyle göz ucu ile sayfalara bakarsın.Sonra alır o poşeti sıranın altına koyarsın.
Dersler genellikle boş geçer veya tanışma, muhabbet olarak geçer.Okulun bittiğinin habercisi olan o son zil çalarken."Allaaaah eve gidiyoz oglum çıkın la çıkın" dersin ve o poşeti bir hışımla sıranın altından alırsın.Aldığın gibi "Paaat" sesini duyman bir olur.
Poşet yırtılmış ve kitaplar yerdedir.Yanında ne yedek poşet ne de çanta vardırya işte o durum çok pis oluyor.İnsan "Hay anasını nasıl taşıyacağım lan bu kadar kitabı." diyor.Bir şekilde maalesef taşıyoruz.
Öyleki bu poşetler ile ilgili ünlü bir espri vardır: "Beleş mala böyle poşet." :) Çok hoşuma gitmişti ilk okuduğumda bu esprili cümle.
Ancak bu seneki poşetler sanırım daha kaliteli kopmadan, yırtılmadan eve getirdim.11 yıldır okuyorum bu yüzden yanımda yedek poşet(ler) getirdim.
"Neden poşet(ler) ?" poşeti yırtılan veya kopan olursa yanımda getirdiğim poşetleri 1TL'ye satmaktı amacım.
Ama satamadım, bir yandan MEB'in verdiği poşetin sağlam çıkmasına sevindim diğer yandan ise poşet satamadığım için hayallerim yıkıldı.Hayatta böyle değil midir zaten ? diyerek yazımı bitiriyorum.Kalın sağlıcakla.
0 yorum:
Yorum Gönder